You (+Ice)

Watercrystal dartelde wat rond op de open Area. Sneeuwvlokjes dwarrelden naar beneden. Ze liep een paar keer over en weer tot ze met een vermoeide zucht ging zitten. Ze had werkelijk niets te doen. De kleine maar gespierde apprentice vond het gevoel dat ze zinloos was voor de group verschrikkelijk. Met haar helderblauwe ogen keek ze de open area rond. Alles was bedekt met een dikke laag sneeuw. Hier en daar staken wat rotsblokken er bovenuit. Ze stond op en schudde de sneeuw uit haar vacht. Een langgerekte geeuw kon ze maar net onderdrukken. Met een paar pootstappen was ze bij een van de rotsen. Nauwkeurig bekeek ze de het. Niets speciaals, maar ze had toch niet te doen. Ze vroeg zich af waar de rots vandaan kwam, en hoe het gemaakt was. De natuur was toch iets speciaals, dacht ze met een zucht. Een vlokje dwarrelde op haar neus. Geamuseerd keek ze naar boven, witte stipjes in alle vormen en maten gingen kriskras naar beneden. Een kreetje van bewondering kon ze toch niet onderdrukken, ze had dit zoveel gezien, maar altijd was verrukt van de vorm en de zachtheid waarmee het naar beneden viel. Nog steeds naar de hemel kijkend deed ze een paar stapjes van de rots vandaan. Terwil ze dat deed botste ze onzacht tegen iemand aan. 'S..Sorry'stamelde ze beschaamd.

De jonge deputy wandelde met grote stappen door de open plek, nadenkend over waarheen de patrouilles vandaag moesten gaan. Alles was zoals gewoonlijk. Ice's ijzige blik ging over de ijsberen, die met dagelijkse dingen bezig waren. Jagen. Dat moest hier wel gebeuren. Voor hij het besefte, botste er ineens een kleine pluizige bolletje tegen hem aan. Een apprentice. De kleine ijsbeer verontschuldigde zich verlegen, en zelfs Ice kon een glimlach niet onderdrukken. "Heey, jij hebt niks te doen?" Ice probeerde zijn stem strenger te laten klinken. "Zien om mee te komen jagen?"

Met haar grote blauwe ogen keek ze naar de ijsbeer, ze herkende de deputy, Ice. Ze glimlachte.Watercrystal kon een zucht van verlichting niet weerlaten. Gelukkig was het dus geen van die strenge beren die hier rondliepen. 'Heey, jij hebt niks te doen?' zei Ice, haar stem klonk strenger dan Watercrystal verwachtte, ze slikte even, dus toch een van de strenge? Vroeg ze zich af. 'Zin om mee te komen jagen?'vroeg Ice. Het hart van de apprentice maakte een sprongetje, eindeijk had ze iets te doen! Watercrystal knikte heftig als antwoord. 'Waar?' vroeg ze stilletjes. Ze tuurde naar haar poten, ze vond het verschrikkelijk opwindend en kon zich maar met moeite weerhouden om niet om de nek van de ijsbeer te vliegen. Stilletjes hoopte ze dat ze snel zouden vertrekken en niemand hun kwam storen. Gespannen wachtte ze op antwoord. Ze slikte kort en maakte een paar kringetjes in de sneeuw vol van verwachting.